Gülibrişim

sen uyusan geceyi karşına alıp
güneşin izi  nasıl da çıkar yüzünde
geceler ipeklenir, beyaz
yürüyecek caddem olur
kırmızı,mor kafiyelere ayak uyduran yalnızlığımla
bir şiir...
bir satır...
doldurur gecelerimi...
iyi de nasıl bir sarhoşluk ki bu
gövdemin
gövdene değmesine Tanrı bile izin verir
bir temmuz gecesi
sanki başımızın üstündeki nar gölgesi
ve pembe tüyleriyle gülibrişim
kaderin keskin tırnaklarıyla budadığı
huzursuzluklarından sıyrılmış gibi
sabah olmasın istiyor
bin yıllık uykusundan uyandığında
su kandırsın istiyor
göğsümün son yanından akan suyun
denizler üstünden geldiğini bilmeyerek...