Aslında Yağmur da Yorgundur

Çıldırmış olmalı bu yağmur

Bulutlara azmettirdiği sinsilik bir kenara
Herşey apaçık
Korkusuzca
Bir düş gibi düşenler

Tırnaklarını geçirmiş ensesine sokakların

Duyulur ılık bir çığlık

Gördün mü sen hiç kalktığını

 Toprağa düşen bir tabutun

 Öyle yorulmuş artık yağmur
Camlara tutunmaya çalışan damla

Ve damlada su

Paslı saçaklardan düşmüş de gelmiş

Peşinde koşarken huzurun

Nasıl da şiire karıştırmış yorgun ruhunu

İçimden eve almak gelir seni

Nakış nakış günahlar işlemek

Yağmurun altında
Bir sabun gibi erimek mesela

Köpük köpük

Gül, sevin
Penceremdeki yağmur damlası

Ne saklanacak bir kuytu kaldı

Ne de gözlerde uyku