''... İnsanlar var, sevdiklerini almışlar şu saatte koyunlarına, dalmışlar
iki kişilik rüyalarına. Pekâlâ ne yapalım? Ama sen Zeyrek yokuşunda
kuyruksuz, tüysüz, uyuz, soğuktan titreyen bir sokak köpeği, ben
Panco’nun arkadaşı, başka hiçbir şey değil ... Ne yapalım? Günün birinde
dostluklardan, insanlardan ve hayvanlardan ve ağaçlardan ve kuşlardan
ve çimenlerden yapılmış vazife hissi ile çarpan yüreklerle dolu bir
âlemde yaşayacağımızı düşünelim. Bir ahlakımız olacak ki hiçbir kitap
daha yazmadı.''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder