Keşke

Sen, artık gelsen

Leyleklerle dönen baharın ortasında

Düşsek yine bir tarla kuşunun peşine

Ağıtları yol üstü bir dağa emanet edince

Bir gelincik tarlasına düşse yolumuz

İşte o zaman alı al olur

İbriklerden süzülen türkünün

İşte o zaman moru mor!

Ben bıraksam sonra işimi gücümü

İş dediğim bir limon sandığı

Güç dediğimse içimi dövüp duran dalgaları egenin

Sen de indirsen artık

Yanmaya yüz tutmuş ömrünü ocaktan

Çıkarsan sevdanı doldurduğun kavanozlardan

Ne çok sevda büyüttün raflarda oysa

Ve çıksan hüznün arka kapısından

Gitsek kimselere haber vermeden

Evlerin kirli beyaz sıvaları bir şelale gibi dökülürken

Bir vapur bizi bekliyormuş gibi dursa sahilde

Bir bilet alsak sonra, nereye giderse

Ve takılsak senle peşine bir yunusun

Öylece gitsek peşinden

Alıp başımızı gitmeyi bile unutsak

Şiirler, denizler ve şehirler…

Kaybolsak denizin köpüğünde

Bir kaşığın balın içinde kaybolması gibi

İşte şimdi işim iş!

Güç olansa çok kolay

Yalnız bir telgraf çekelim dalgaların üstünden

Geride bıraktığımız o dağa

Ağıtlar onun olsun artık

İster bir taşa vursun,
İster sele versin