Gönlünden daha temiz o beyaz sayfaya,
''Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Bu kurtlar sofrasında belki zor
Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Sus deyip adınla başlıyorum, sevgili kardeşim burhan…''
Diyerek başlamıştın yazacaklarına. Yazacağın çok şey vardı daha. Eksik kaldı. Sen şu kısa boylu ömründe nasıl bir yaşamak umdun, umduklarını hayatına sığdırabildin mi bilmiyoruz. Bu bilinmezlik senin gibi bir adamın erken ölümüyle birleşince, ölüm ne kadar da zor geliyor insana. Sevildin mi yeterince sevdin mi, düşündüklerin, yazdıkların nerde şimdi? Hiç birini bilmiyoruz. Gömdük mü tüm soruları bir duayla? İnsanın aklına sığmıyor. Hele ki sen yaşarken hala, sevdiklerin, ailen, akrabaların arasında temizliğinle, kılık kıyafetindeki özenle, kadirşinaslığınla, yakışıklılığınla, naifliğinle, saygınla, terbiyenle, yaptığın yemeklerle ve bende ise bu yazdıklarınla. Senden bir tane daha yoktu bu sülalede
Toprağın bol olsun Metin Abi…
Toprağın bol olsun Metin Abi…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder