Vasiyet

Beni bırakıp gittiğin bu yatakta

Öyle bir yalnızlığım olacak ki

Ne zaman biri serse sert kemiklerini boş bir yatağa

Akla ilk gelen ben olacağım belki

Üşüyen bir insanın karı anımsadığı gibi

Yalnızlık anıtsal bir mezar taşı gibi duracak

Ve boylu boyunca bir ceset ,hemen önünde

Feri sönmüş bakışların,

Gölgesi düşecek her neşenin üstüne

Kimse girmesin dokuza kadar sayma zahmetine

Benim için derin bir kuyu kazmaya kalkışmasın

Daha sağlığımda akbabalarla bile anlaşmışken ben

Cesedimin üstüne

Sen de onlarla fırdön üstümde, gönlünce

Kanlara belenmişken cenabet cesedim

Benim sana tek vasiyetim, nefretim
Hiç durmadan bilediğim
Ve ölüyorum
İşte tam da o zaman
İhtimal ya, ağlayabildiğini farzediyorum,

Kirpiğinden damlayan çamur,

Günlerden solucanların bayramı olacak  biliyorum
Ölsem de gülümsüyorum
İşte sana bir ölü sevdiğim

Hem de güleoynaya

Sen daha uyanmamışken kimliksiz yataklarda

Ben yanına süzüleceğim

Seni yılan!Seni bir yılan gibi seveceğim

Tenimden soğuk öpüşlerle