Sessizce büyüdü çocuk
Bir tezgah başıydı
Eller biriktirdi kendine
Ayaklar biriktirdi
Yüzler edindi çeşit çeşit
Ve tastamam bedeni, çıktı evimden
Sessizce geçti köyünü
Köprüler geçti sonra sular üstünden
Biraz soluklandı bir yol ayrımında
Bir yağmur yağdırdı vakitli vakitsiz
Daha da büyüdü
Unutacak kadar dünü
Yoruldu sonra çocuk
Yastık yapıp kendisine
Bir nar ağacının taştan gölgesini
Öldü belki sessizce
Dönüp yüzünü kıbleye
Allahım harika :))
YanıtlaSilseni kıskanmaya başladığımı itiraf etmeliyim :P
nasıl bir yüreğin var senin ya... hayran kaldım doğrusu...
selamlar güzel insan,
Kıskanman yersiz olur Esma:)Leyla ile Mecnunun hikayesinde Leylayı Mecnunu deli edecek kadar güzel bulmayan padişah anlam verememiştir bu duruma. Oysa güzellik bakan ve gözdeydi, o hesap senin ki de, güzellik bende değil senin gönlünde Esma:) Sağlıcakla kal...
YanıtlaSilsağlıcakla..:)
YanıtlaSil