Leyla,
Endülüs gecelerinde bir dolunaydı sanki
Geceler titremekteydi bir tülün arkasında
Ay da şaşkındı
Ortadan kaybolurdu bir anda
Üstünde bir suçluluk duygusu
Leyla,
O gecelerde dilden dile anlatılan bir masaldı sanki
Varlığı olurdu da yokluğu olmazdı
Varsa leyla
Varsa leyla
Daha gün gibi uslarındaydı çocukların
Anlatılırdı yedi düvele
''Leyla terasa çıkmıştı'' diye başlanırdı
Mecnun,
O masalın gerçekliğine inandırdı kendini
Kaptırdı kendini çölün ruhuna
Adıyla çağırıyordu sanki o cehennem ateş
Sadece yürüyordu
Suskun bir cenaze gibi
Sonradan öğrendik,
Daha geceden kefen diktirmiş kendine
Mecburen kör bir terziye
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder