Beşi Bir Yerde

beş taş oynarken

ufak bir kız çocuğu

beş taşın beşi de

bedeninde bir yere

sahipsizce dolanır
bir perşembe akşamı

üstüne kapanınca kapı
herşey dışarıda kalır
ve dışarıda
silip süpüren bir hayat akar
ondan ters yöne
bir sel gibi

 gözleri yaşlı
anlamadan izler
üstündeki adamı
sıkar yumruklarını
dilinde bir kilit

gözleri

ay gibi fakat

bulutların ardından bakar

ve bir daha bakmaz olur

günyüzünde gözleri

kimseyle değiş tokuş edemeyeceği

acısı dolandıkça
her gece
taze bedeninin içinde

ve her sabah

ince kırılgan bilekleri

uzanıp

yeniden temizler

kendinden arta kalanları

beş taşı

yine bir yerde

de...

o kız çocuğu

kimbilir nerelerde
hiç bilemez...