Rumeli' ydin

I

Ne ellerimin cesareti vardı

Ceplerimden çıkmak için

Ne de benim

Yüzüne bakabilmek için

Esmerdim bir de ben

Hem de herhangi bir burgazında rumelinin

Çaresiz baharı beklerdim

Ve papatyaları

Aşkımı ispatlamak için

II

Güneş batarken

Kırmızı siyah muşambalı masanın üstünden

Olanlar olmuştu

Ne kadehte buz kalmıştı

Ne de şarköyde rüzgar

Sakindi ya saçların

Öyle sakindi rumeli

Devrilmiyordu sandalyeler

Çalınmıyordu yere buzlu rakı kadehleri

III

Tenin hep Rumeliydi senin

Düşleriminin ayçiçeğiydin

Dokunmaya kıyamazdı ya insan

Öyle yarım kalırdı hasat sevinci çiftçinin

Bir de bakardın yaz geçerdi

Öyle sermestik ki teninden
Ancak anlardık

İnsanın terini silerken güz yeli

Yüreciğimizin tokluğuyla sevdik seni

IV

Batır beni inişte

Beyler siz de devirin ıstakaları

Kızmayın bir de

İyidir elbet,

Latifin tavşan kanı çayı

İniştenin sarma cigarası

Ammavelakin,

Kırlangıçlarla haberi salınan bu ses

Hiç de yabana atılır cinsten değildir.

Sesin hep Rumeli'dir senin

V

Ellerin hep Rumeli'ydi senin

Rakının bardakta kalan beyazlığı,

Sahilde martıların beyaz toplanışıydı

Ve ne zaman Tekirdağ ellerine kavuşsa

Fırınlara koşardı sarışın çilli çocuklar
Öyle sıcacıktı ki ellerin
Buharlaşacak sanırdım bu şehir

Aldırmazdım çayın soğukluğuna

Garsonların ilgisiz oluşuna