Mektubumsu

Odandasın belki şimdi. O küçük odanda. O kitapların var ya hani, gerçekten de başucunda. Kelimelerini aydınlatsın diye sana aldığım o küçük lamba da hemen orda. Kapın aralık, ışık süzülüyor içeri. Bundan rahatsız oluyorsun. Önce ‘Biraz aralık sadece’ deyip sonra ‘Açık sonuçta’ diyorsun içinden. Kalkıp kapatmaya da üşeniyorsun. Sırtını yastığına verip, bacaklarını kendine doğru toplamışsın. Çaresiz hissediyorsun kendini. Korktuğun için kapıyı sürekli kapalı tutmaya çalışıyorsun ama bir kapının odadaki kitaptan, lambadan, masa ve sandalyeden çok farkı yoktur. İnsan onu sadece kullanmayı bilmeli.

Bir gün kapının ardında ne olduğunu kendin keşfedeceksin. Yüzleşeceksin. O vakte kadar say ki saçını okşamışım,Masallar anlatmışım kulağına...