Sufinin Rengi

Haddim olmayarak şöyle bir fikre kapıldım gece gece,

9. yüzyıl mutasavvıflarından Cüneyd-i Bağdadi buyurmuş ki ‘’Sufinin rengi suyun rengidir’’. Bunu sufilere saflığı, yalınlığı ve temizliği yakıştırdığından söylemiş olmalı. Naçizane fikrimce, sufilerin rengi gri de olabilir. Niye mi gri, açıklayayım. Gri hem siyahtır hem beyazdır. Gri bu iki zıt rengin tam ortasında bir yerde onların kavuşması, kaynaşmasıdır. Hem Şemstir hem Mevlana, hem deli kara bir tay hem de uysal beyaz bir kuzu. Aslında siyah ve beyaz renk bile değildir literatürde. Ama bu iki hiçlik nasılda var ediyor olmayanı, gri rengi. Zaten Mevlana humanizmasının özelliği bu kutupsallıktadır, zıtlık karışımındadır, tez, antitez ve sentez üçlüsüne dayanmasıdır,yani grinin sentezindedir;

Şu düzülüp koşulan insan şekli var ya hani...

Bir şekildir ki,gam tezgahında çizdiler onu,

Kimi şeytan olur insan,kimi melek...

Kimi canavar.

Bu ne biçim tılsımdır ki,

Hepsini bir araya getirmişler.

Mevlana

Bunun yanında,düşününce gri renk diğer renklerin yanına getirildiğinde bir uyum gösteriyor. Sarıyı, moru, kırmızıyı getirin grinin yanına, yeşili, maviyi… Yakışmaz mı? Tasavvuf ilminin temelini oluşturan ve tüm insanları kucaklayan, ‘’ Gel, Yine Gel! Ne olursan ol, Yine Gel !’’ diyen hümanizm akımını göz önünde bulundurunca, kendime hak veriyorum. Kaldı ki her insan ne renk olursa olsun bir renktir en nihayetinde.

Not: Elif Şafak da belki benimle aynı fikirdedir de, ‘’aşk’’isimli kitabının kapağını gri renkte tasarlamıştır.

Not: umarım gerçeği incitmemişimdir.