İncir

Pencerenin dibinde kök salmış

Gövdesi küle bulanmış

Yaşlı bir incir ağacı düşün

Dalında da meyvesini düşün

Bir ağustos ayının ortasında
Rengi çoktan sararmış

ve asılı durur gibi bir darağacında

Sen bal sanırsın ama kandır içindeki

Biliyor çünkü düşmektir kaderi

İşte ben o incire koca bir aşkı bağışladım

O da sevdi seni, tıpkı benim gibi

Önce sessizce bir iç çekti

Senle doldurdu içini, son nefesiymiş gibi

Sonra yere çaldı kendini

Tıpkı benim gibi