Dolunay

Dolunay,

Alnında kalın ve alaycı çizgiler,

Bir madalyon gibi ilişmiş göğsüne gecenin.

Sımsıcak lodostan başı dönmüş sokaklarda,

Uçup giden çatısı mı göğsümün,

Yine mi firar bu gece

payına düşen gönlümün?

Uyursun,

Düş uyur bu gece.

Hatta gecelerce…

Ya bir dolunay olasım gelir

ki bilirim iddialı bir istektir,

Ya da bir sokak lambası pencerenin dibinde…

Milyon Kere Ayten

Ben bir Ayten'dir tutturmuşum

oh ne iyi Ayten'li içkiler içip sarhoş oluyorum ne güzel

Hoşuma gitmiyorsa rengi denizlerin

Biraz Ayten sürüyorum güzelleşiyor

Şarkılar söylüyorum Şiirler yazıyorum

Ayten üstüne

Saatim her zaman Ayten'e beş var

Ya da Ayten'i beş geçiyor

Ne yana baksam gördüğüm o

Gözümü yumsam aklımdan Ayten geçiyor

Bana sorarsanız mevsimlerden Aytendeyiz

Günlerden Aytenertesidir

Odur gün gün beni yaşatan

Onun kokusu sarmıştır sokakları

Onun gözleridir şafakta gördüğüm

Akşam kızıllığında onun dudakları

Başka kadını övmeyin yanımda gücenirim

Ayten'i övecekseniz ne ala, oturabilirsiniz

Bir kadehte sizinle içeriz Ayten'li İki laf ederiz

Onu siz de seversiniz benim gibi Ama yağma yok

Ayten'i size bırakmam

Alın tek kat elbisemi size vereyim

Cebimde bir on liram var

Onu da alın gerekirse

Ben Ayten'i düşünürüm, üşümem

Üç kere adını tekrarlarım, karnım doyar

Parasızlık da bir şey mi Ölüm bile kötü değil

Aytensizlik kadar

Ona uğramayan gemiler batsın

Ondan geçmeyen trenler devrilsin

Onu sevmeyen yürek taş kesilsin

Kapansın onu görmeyen gözler

Onu övmeyen diller kurusun

İki kere iki dört elde var Ayten

Bundan böyle dünyada Aşkın adı Ayten olsun 

Gelincikler

gelincikler tek tek göründü mü çayırlarda işi iş kasabanın su yüzlü çocuğun işi iş bir de poyraza döndü mü hava başlar masmavi damarlar fışkırmaya yanaklarından faytonların turuncu tekerlekleri yansır gaz tenekeleriyle çevrili bahçelerde asılı çamaşırlarından bir tutam çivit kokusu alıp gider gelincikler tek tek göründü mü çayırlarda. saat onikilerde postanede mektup yazan adamlara bakar bir semt delisi durmadan bakar ki o mektuplar nereye giderse gitsin öylesine uzundur ki kasaba gelinciklerden bükülmüş bir ibrişim gibi gidip gelen mektup zarflarıyla tarif edilebilir ancak içlerinde kar serpintisi içlerinde bozkır içlerinde herkesin bir güneyi olan ve marangozlar upuzun kayıklar yaparlar bunun için kesersiz, çivisiz, elsiz sadece ruhlarından o kayıkları içinde domates doğranan bir akşamüstünde yüzdürürler canlanır suya değince hemen bordalarındaki nakışlar bir derya gülü alıp başını gider. yeter ki görünsün gelincikler önce tek tek görünsün sonra topluca usta bir doğramacı gibi kırmızılar doğrar kasaba gelincikler indi mi çayırlardan su bardaklarına, berber dükkanlarına girdi mi duvarlara sicimle tutturulmuş şişelere girdi mi bir kere -aynaları boğacak neredeyse -taşlıkları basacak sel gibi o zaman... tam o zaman marangozlar mis gibi rakılar içerek kayıklarında konuştukça binlerce kayık konuştukça binlerce köpük, binlerce kıyı olurlar ve nedense bir vapur bizi alıp götürecekmiş gibi bakarız bir- birimize unuturuz sonra alıp başını gitmeyi de yeter ki iki dudak arasına konsun gelincikler ipince bir ıslığa yerleştirilsin türküler süzsün tüveyçlerinden kahveler eski renklerine boyanır yeniden biralar ciğ ışıkta bile parlak yıkanır tertemiz oluncaya kadar yaşamak. gerçekte bir sevinç, bir mutluluk yok değildir yüreklerimizde sevgiler umutlar yok değildir öyleyse neden çabuk küseriz birbirimize çabuk öfkeleniriz durup durup böyle hüzünlenmemiz neden anlamıyoruz da ondan mı yoksa bir bütün olduğunu mutluluğun umudun bir bütün olduğunu seziyor muyuz yalnızca baktıkça gelincik tarlalarına uzaktan öyle bir arada güzel yaşamanın lezzetini kanımızı tutuşturdukça gün günden buğusunu saldıkça bir tütün dumanı gibi yaktıkça genzimizi.

Efkârlıyım

Efkârlıyım abiler

Bir afeti devran sebebine

Ne vardı öyle salınacak,

Beni ardına takacak

Ya eteklerinden düşürdüğü sevdaya ne demeli?

Görmezden gelmek olunur mu?

-Pardon bayan, bir sevda düşürdünüz-

Heyhat, fark etmedi sevdan beni

Bana yaramazdı zaten bu sevdalar

Bu hülyalar,

Bana kalsa kalsa ah’lar kalır

O da hicaz makamından

Ah, ah…

Efkârlıyım abiler

Ne vardı bu kadar güzel olunacak

Azıcık çirkin olaydı ya

Aralık

Nasıl anlatılır

Cemal Süreya

Bir harf kaybetmiş ya adından

Beyaz bir Aralık gecesinde ben

Can vermeye hazırdım işte canımdan.

Dialog

-Kadim, sessizliği dinle, bak ne güzel heryer dingin

-gııııırrrrrkkkk!

Forrest Gump

''Akıllı bir adam değilim,ama aşkın ne olduğunu biliyorum''

 "Annem hayatın hep bir kutu çikolata gibi olduğunu, ancak senin payına ne düşeceğini bilemeyeceğini söylerdi"

 

Time of the Gypsies

"kendime yalan söyledikten sonra;hiçkimseye inanmamaya başladım"

Mazisiz

Seni ne zaman görsem

Unuturum öncesini

Yürüdüğüm yolun yabancısı olurum

Sana sürüklendiğimi bilirim bir tek

Sen yanımdan geçersin salına salına

Gözlerimi sende bırakırım

Ve hala bilmem seni neden sevdiğimi

Ama seni en çok ne zaman seviyorum biliyor musun?

Kalbime bir ağrı saplandığında

Öncesini sorma, bilmiyorum

Bir mazisi yok seni sevişimin

Seni her sancıda yeniden seviyorum.

The Shawshank Redemption

"Unutma Red, umut iyi bir şeydir, belki de en iyisi. Ve iyi şeyler asla ölmez."

-Müzik buradaydı yani içimde. Müziğin güzelliği budur. Bunu sizden alamazlar. Hiç müzik için böyle şeyler hissetmemiş miydiniz?
- Ben genç bir adamken mızıka çalardım. Sanırım ilgimi kaybettim. İçerideyken fazla bir anlamı yok.
-En fazla anlamı olduğu yer burasıdır. Unutmamak için ihtiyacın var.
-Unutmak mı?
-Dünyada taştan ibaret olmayan başka yerlerin de olduğunu. Birşeyler var… İçinde… Alamayacakları ve dokunamayacakları birşeyler. O sana aittir.
-Sen neden bahsediyorsun?
-Umut…

Papatya

Bayırlar çıkıyorum,

Yokuşlar iniyorum bir bir

Ilıman iklimine hazır bedenimle

Harın ve narın aşkıyla

Seni buluyorum sonra sere serpe…

Hardan turuncu, nardan kırmızı…

Yakan, saptıran, yok eden…

Kendimi sana sokulurken buluyorum 

Derken yolumu şaşırıyorum,

Bir damla suyun hasretiyle,

Dehlizlerinde kayboluyorum şehrinin

Nafile bu arayış da

Yaşanan kor vaktidir artık

Ve yaşanıyor yaşanmakta olan.

Ayaklarıma inen ateşe aldırmadan…

Ağlamaklı bir ses var seni sevişimde,

Ölümümden kalmış gibi.

Sen, tohumu kanıma atılmış papatya

Hazırsan yeni baharlara,

Öldürdüğün gibi oldur beni

Sar beni ateşten kundağına

Atfedilen

Şahların şahı bugün bana geldi. Bana beni anlattı, ben dinledim. Sonra ben kendimi anlattım ona, o dinledi. Elinde ışık vardı, bana verdi. Kendi zaten ışıktı, aslında bana elini vermişti. Her parmak ucu birer kandildi, tutuşturdu beni, yaktı kül etti. Çıplak kaldım bir süre, yeni doğmuş bebek gibi, üryan, kimsesiz, biçare, elindekini yakmış tüketmiş. Ama şimdi, göğsümde bir pervane, ışığa doğru süzülen, dönen, ışıkla birleşmek isteyen. Öldüğümde ışık olurum belki de. Şahların şahı bugün beni ben etti, elimdeki teli kopmuş sazı onardı, bana geri verdi. Kendi sesimden türkü söyledi, afallattı, ağlattı, gözyaşımı sel etti. Çok da güzel etti..

C.K.G