Diye...

rüyaların güzel olsun diye başını okşayacağım...

Uzak

“Günler aydın, ayaklar manisa,” demişti yine gülerek. Öpmüştü boynumdan, koklamıştı beni.
Hiçbir mana veremediğim bu sözün, neden sonra kulağıma her çalınışında beni aynı kertede mutlandırdığını, annemden uzak sabahlarda anladım...

Roman Okudum, Seni Düşündüm

 " bende tarçın sende ıhlamur kokusu yürürüz başkentin sokaklarında''

''Ah şu yalnızlık,
Kemik gibi,
Ne yana dönsen batar''

Sakıncasız

"bir kuş tüyüne değip de berelenmeden
bir güz yelinde örselenmeden hiç
çayırın acı yeşillerine uğramaksızın
hırpalanmadan gün ışığında
papatya kokularıyla ırgalanmadan
sen yine orda mısın demeden
sen hala
sen hala gel demeden
geliyorum ben sana."

Kasaba Sıkıntısı

"Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna" N.Marmara

 

 

Kuşlar nereden geçer?

 

Uzun bir öğleden sonra

Kasaba kaybetmişken gölgesini

Kuşların ayak izlerini takip etsem de bulsam izini

 

Ama yok!

Kuşların suçu yok da

Yeni yeni gökler mi yaratmışlar

Kara lastikli çocuklar sarışın uykulardayken

 

Sen hangi maviye aldandın?

Çağırıldın da mı gittin?

Dönecek misin elbette?

 

Eskiden kuşların hangi dala konacağını bilirdi çocuklar

Ben de bilirdim

Ama bilmem ki hala çocuk mu bu kasaba

 

Hoşbuldum

Uzanıp alırken ceketimi

Bilmez neleri neleri sıyırır omuzumdan

Güzel günlere ve bahara

Hoş geldin! der umutla

Sesi sanki akşam üstünde bir dutluk

Gözleri yana yakıla bir lisan

Bu iki odalı ev

İkimiz için de gönüllü bir tutukluluk

Ve elbette...

Hoş bulduk!

Mutfakta Biri mi Var?

Ölmek üzere olan bir adamın yere düştüğünde dudaklarının kenarında belli belirsiz bir gülümseme ile bulutları izlemesi gibiydi onu mutfakta domates doğrarken fark ettiğimdeki bakışım. Alıp elini öpmek istedim; bulutlara değmek… Sonra kendimi fark ettirmeden salona geçtim. Kanımın çekildiğini hissettim bir an. O tebessüm tamamen kaybolmuştu kendimi kanepeye atarken. Bir süre sessizce ölümün ve aşkın çok farklı şeyler olmadığını düşündüm. Ortak bir sonla biten iki olgu… sonra korktum; nitekim domatesler de kan kırmızıydı…

Tabakları almak için tekrar mutfağa döndüm.

Hoşlandığım Kadınlar

''Ne yapsam neye benzetsem;
Bu mahzun halimi.
Aşıklık değil benimkisi,
Yolculuk değil,
Neyi duysam hüzünlenirim,...
En ufak şeyi, rüzgarı bile.
Kimseye benzemez gülmem konuşmam,
Kimseye benzemez hoşlandığım kadınlar,
O kadınlarki rüzgara verip saçlarını,
Resimlerde yaşayan,
Şiirlerde yaşayan..''