‘İşte bu beni anlar!’

“Bütün çekingenliklerim yok olmuştu. Bu kadının karşısında her şeyimi ortaya dökmek, bütün iyi ve fena, kuvvetli ve zayıf taraflarımla, en küçük bir noktayı bile saklamadan, çırçıplak ruhumu onun önüne sermek için sabırsızlanıyordum. Ona söyleyecek ne kadar çok şeylerim vardı… Bunların, bütün ömrümce konuşsam bitmeyeceğini sanıyordum. Çünkü bütün ömrümce susmuş, zihnimden geçen her şey için: ‘Bu beni anlamaz!’ demişsem, bu sefer bu kadın için, gene hiçbir esasa dayanmadan, fakat o yanılmaz ilk hisse tabi olarak: ‘İşte bu beni anlar!’ diyordum..."

yanılmışım...

Ağlamaklı ve AÇ

Aksaray'da bu gece
Akordeon sesleri boş sokakları doldururken
Kim doldurabilir ki?
Attığın her adımda arkanda bıraktığın boşluğu 

Belki bir caz şarkıcısı?

Bıraktığın noktada

Elinde sigarasıyla bir satır başı duran

Bana belki ağlamayı da öğretirdi

Sonra ağlatmayı elbette
-ki bu daha çok işime gelirdi-

Gözünün içine bakıp o anda uydurduğum bir şiiri okurdum sonra

Bilirdi...

Bir kadeh votka ile bir şiirin arasındaki apaçık çelişkiyi
Bilirdi ama yine de dinlerdi beni

Uzandığı el ağlamaklı bir hikaye anlatırdı
Ağlamaklı ve Susamış