Aç Gözlerini...

Aç yumduğun gözlerini

Geldim ben, korkma

Bir kucak dolusu yeşil elmayla

Korkma, doldur avuçlarımı yanaklarınla

Hadi ver elini, nereye istersen gidelim

Hava güzel mi güzel

Hadi şu fingirdek güneşin başını bağlayalım

Böyle güneşli olsun diye her günümüz

Hiç gitmediğimiz yerlerde

Hiç olmadığımız gibi olalım

Mesela sek sek oynayalım çıplak ayakla

Olmadı, bir bahçenin duvarından aşarız

Şanslıysak bir elma bahçesi bile buluruz

Bir serçenin peşinde daldan dala konarız

İstersen falcıların kürelerini kırarız bir bir

Duacımız olur

Oltanın ucundaki balıklar

Uzaklaşan balonun ardından bakan çocuklar

Gözleri vitrinde kalan Esma

Evine eli boş dönen Veli amca

Aç gözlerini sevdiğim

Buradayım ben, korkma

Ve korkutma

Balıkları, çocukları, esma kızı ve veli amcayı

Evde kalmış güneşi

Ve gözlerinden mahrum beni…

Şayet

Şehir dalgın uyuyor

Benimse gözlerim şiş

Bir sokak lambasının ışığında

Seni bekliyorum

Dilimin ucunda bir itirafla

Hava biraz soğuk,

Ilıman mevsimlere hazırlanan ellerimi

Ceplerime sokuyorum şimdilik

Aklıma o şarkının nakaratı geliyor

Mırıldanıyorum

Sürükleniyorum benden sana

Birazdan diyeceklerimi düşünüyorum

''Gelir misin benimle?

İzler misin o filmi?

O filmi benimle izler misin?

Benimle o filmi izlemek ister misin?

Ve ben seni sevsem şayet

Sen de beni sever misin?''

The Dove's Lost Necklace

''Yazmak, sonsuzluk ritmini veren ve görünenle görünmeyen kelimeler arasında zincir kuran bir eylemdir. ZAHİR ve BÂTIN. Harf bizim ibadetimizdir. Bu şekilde hat, ilahi güzelliğe kanıt olur.''

-Yaşlı adam senin niçin sırtın bükük?
-Gençliğimin üzerine eğiliyordum, onu bulmak için..

Bir 'Ben'

Ağladığım vakitler,

Gözyaşımın güzergâhında,

Tam sol elmacık kemiğimin üstünde,

Gözüme doğru birazcık da

Bir minicik esmer ‘ben’im olmuş olsa

Adını ‘sen’ koyardım.

Senin olması için,

Düşürdüğüm her yaşın günahı ve ıslaklığı

Ben böylece arınırdım.

Sen öylece ıslak…

''Eda''

Güz güneşi can verdi toprağa

Adını ‘’Eda’’ koyduk.

Bana merhaba dedin, duydum.

Derken, yağmur düştü iplik iplik,

Kirpiklerinin önündeki bulutlardan

Kırk tas suyla arındı sonra dünya,

Kötülükten ve umutsuzluktan

Çirkinliğinse örümcekler tuttu başını

Yüreğime de dökül suların en azizi

Seyrelt yalan sevdaların acısını

Tut elimden bebek

Yumuk ve küçük ellerinle

Sayende umut da elle tutulur oldu artık

Kırk yıllık bekleyişimin akranısın bebek

Vakti geldi…

Artık türküleri, şarkıları çıkar kınından.

Ve emekle şiirin en güzel yerinde

Nasıl yazılmasın sana şiir

Kadifedir başın, pamuktur yanağın

Öyle güzelsin, öyle eşsizsin…

Anandan başka nakkaş yoktur gayrı

Ve ninen bıraktı nicedir iğne oyasını

Görünce sencileyin güzelini

Ana rahminin bu tarifsiz hünerini.

Bilsem

Bakma yüzüme dilber

Sorma sözcüklerim nerede

Ah ne cüretkâr bir adamım ben

Daha baştan ürküttüm cılız sözcükleri

Ağır geldi böylesi

İki yakası kavuşamadı hiçbirinin

Çaresizce Sustular

Israrla Gittiler

Adımları kaldı yakışığı gecede

Yorgun pürumar ve yalpalayan

Ve ayak sesleridir duyulan

Belli dönüşlüğü yoktur yolundan

O yüzden bakma dilber yüzüme

Bakma ne olur

Bilsem hiç söyler miydim?

İbrahim

ibrahim içimdeki putları devir elindeki baltayla kırılan putların yerine yenilerini koyan kim güneş buzdan evimi yıktı koca buzlar düştü putların boyunları kırıldı ibrahim güneşi evime sokan kim asma bahçelerinde dolaşan güzelleri buhtunnasır put yaptı ben ki zamansız bahçeleri kucakladım güzeller bende kaldı ibrahim gönlümü put sanıp kıran kim

İhtimal ya...

Dersin ki ‘buyur dost’

Yine de arkamdan gelme, yanıma iliş

Güleceksek birlikte gülmeliyiz

Hayalperest de olabiliriz mesela

Ben bilmiyorum kaç zamandır hayal âleminde yaşadığımı

Biri var çok beğeniyorum

Dersin ki ’’anlat hele birader’’

Anlatayım, anlatayım da…

İçelim önce, ama güzelleşmeyelim

Güzellik ona mahsus

Öyle bir güzellik ki,

Gülün alevindendir dudağı

Su dediğin değmez gibi dudağına

Saçı çapkın bir samyelidir savrulduğunda

Artık kim korkar kurnaz kavak yellerinden

Gelsin vursun beni yerden yere

Narçiçeğindendir entarisi

Yürürken döker eteklerinden çiçeklerini

Entarisinin altında bir iman tahtası

İmana geldiğim, secdeye vardığım

Sesi sonra, şairin şiiri gibi nakış nakış

Yüreğimin kıyısına oyaladığım.

Gülüşü onun, sebebine küfrü uçurumlardan yuvarladığım

Dersin ki ’’ yakışır, içelim güzelleşmesek de’’

İçelim de,

Bu kent ne zaman bozkıra meyletse

Onu ağlatıverirlermiş ince ince

Boşuna değilmiş dudağının suya hasretliği

Öyleyse dağılmasın efkârım

Ve su yok sana bardaktaki rakım

İhtimal ya…Ya sadece bunun için ağlatılmışsa yarim

Bilmem ki

Sorduklarında bana

‘’Senin efkârın mavi mi, yeşil mi, kara mı?’’ diye

‘’Bilmem ki’’ derim.

Hiç bakamadım gözlerinin içine kadınlarımın

Fazla köylüdür utangaçlığım

Bu betonarme aşkların karşısında

Ey Güzel

Sabah olmaya yakın.

Güneş ki el pençe divan karşında.

Bekleyedursun!

Ben kelebekler olmadan uyanamam.

Konacaklar burnuma, yanağıma,

Öpermişsin gibi…

Güneş doğarsa, şimdi doğsun!

Hazırım!

Ben senin olduğun taraftan uyanacağım,

Hayır olsun diye günüm.

İlk gördüğüm gözlerin olacak.

Yüreğimde bir ‘’bal acısı’’.

‘’günaydın’’deyişin, sesin…
O telli duvaklı şiirler gibi.

Kırlangıçlarla göğe gönderdiğin dua gibi.

Ellerin senin; en aldırmaz ateşi uzun kışların.

Ey güzel!

Aşk var belki ama yok işte olmadığın gibi

Ve sen ya uyu şiirlerimin koynunda

Ya da tertemiz tarafından uyan yatağının…

Kalp Yarası

Her yanım bıçak kesiği
Gördüğün kan karası
Kapanmıyor dinine yandığımın kalp yarası
Ağlıyor adamın anası
Duydum ki görmüşler oynaşta seni
Nefesinde el oğlunun nefesi
Takmış beşi biryerdeyi kahpe
Kaymak gerdanlarına

Şaştı iyice bende endazesi kantarımın benliği
Neyle tartayım gidip sıyırayım gördüğüm ilk entariyi
Öldürene kadar aldatayım

Öyle olmuyor böyle de olmuyor
Sığmıyor bu benim meşrebime vesselam
Bu değil anamın ben diye büyüttüğü
Uymuyor adamlık hamuruma böyle intikam

Ah ne zormuş sevdalanması bir erkeğin ağlaması
Seçmedim yaşadım verileni hayat diye
Dibe vurdum lanet olası
Şimdi arkamdan atıp tutuyorlar
Karı gibi acı çekiyor diyorlar
Ben oluk oluk kan kaybında onlar adamlığı inkar zannediyorlar
Soframda her gece bir erkek mavrası sevgili çoktan suyun öte yakasında
Bundan daha çok kaybedemem
Şimdi sıra insan gibi acı çekme faslında

Öyle olmuyor böyle de olmuyor
Sığmıyor bu benim meşrebime vesselam
Bu değil anamın ben diye büyüttüğü
Uymuyor adamlık hamuruma böyle intikam

sermiyan midyat

Kırık Kibrit

yorucu, başarılı, güzel, ve sonunda eğlenceli bir gündü...güzel kısmına gelince, sunay akın'ın hakkını yememek lazım bu noktada...sevdiğin bir şairi ön sıralardan dinlemek ve izlemek...güzeldi...

bugünün anısına bir şiirini paylaşmak lazım gelir;

Kırık Kibrit Her kapı eşiğinde çocuk mezarı diye takıldığınız 45 numara ayakkabılarımla içinde etleri çürüyen bir çocuk cesedi taşıdığımı nasıl da bildiniz Hiçbir bardakta dudak payı bırakmadınız bana bir kaşık sesini bile çok gördünüz şekersiz içerek çaylarınızı Bakarak yürüdüm oysa balkonlara göz göze gelebilmek için çamaşır ipinin arkasına astığı iç çamaşırlarının ıslaklığına sürünerek kanaryasını güneşe çıkaran bir kadınla Yanıma yaklaşıp kibrit istediğinizde ıssız bir adaya düşen yalnız adamın dumanı görülsün diye yaktığı ateşiydi sizlere uzattığım Ve siz her seferinizde sigaranızı yaktınız ama açıktan geçen gemiler gibi yanınıza beni almadan gittiniz! ..

Sunay Akın