24.11.2010

''Eda''

Güz güneşi can verdi toprağa
Adını ‘’Eda’’ koyduk.
Bana merhaba dedin, duydum.
Derken, yağmur düştü iplik iplik,
Kirpiklerinin önündeki bulutlardan
Kırk tas suyla arındı sonra dünya,
Kötülükten ve umutsuzluktan
Çirkinliğinse örümcekler tuttu başını
Yüreğime de dökül suların en azizi
Seyrelt yalan sevdaların acısını
Tut elimden bebek
Yumuk ve küçük ellerinle
Sayende umut da elle tutulur oldu artık
Kırk yıllık bekleyişimin akranısın bebek
Vakti geldi…
Artık türküleri, şarkıları çıkar kınından.
Ve emekle şiirin en güzel yerinde
Nasıl yazılmasın sana şiir
Kadifedir başın, pamuktur yanağın
Öyle güzelsin, öyle eşsizsin…
Anandan başka nakkaş yoktur gayrı
Ve ninen bıraktı nicedir iğne oyasını
Görünce sencileyin güzelini
Ana rahminin bu tarifsiz hünerini.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder