''... İnsanlar var, sevdiklerini almışlar şu saatte koyunlarına, dalmışlar
 iki kişilik rüyalarına. Pekâlâ ne yapalım? Ama sen Zeyrek yokuşunda 
kuyruksuz, tüysüz, uyuz, soğuktan titreyen bir sokak köpeği, ben 
Panco’nun arkadaşı, başka hiçbir şey değil ... Ne yapalım? Günün birinde
 dostluklardan, insanlardan ve hayvanlardan ve ağaçlardan ve kuşlardan 
ve çimenlerden yapılmış vazife hissi ile çarpan yüreklerle dolu bir 
âlemde yaşayacağımızı düşünelim. Bir ahlakımız olacak ki hiçbir kitap 
daha yazmadı.''
 
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder