su niyetine can suyumuzu,kanımızı koyduk.çay içinse biraz hayat.hayat derken hayat işte;acısı, üzüntüsü, sevinci, huzuru,inişi çıkışı,zorluğu kolaylığı, uykusu uyanışı,ayrılıkları,kavuşmalarıyla aklınıza gelebilecek her renk ve her doku.sonra kanımızı canımıza kattık ekledik hayata.ulaştık sanki hemdem olmuş bu harmana.bekledik biraz.tam usandığımız anda ''zaman'' diye fısıldadı biri ve yineledi ''zaman!''.eksik gibiydi birşeyler;''yeter mi?''diye sordum.''ateş gerek a oğul.''dedi en sıcak sesiyle,''ateş içinse aşk,muhabbet ve selamet.''.sonunda insan kanı,aşk rengi kızıl bir dem çıkıverdi ortaya.gözümüz deme baktı.baktı da,doymadı yine de.muhabbet eksik kalmıştı.bundan dolayıdır ki gözler herdem hemdem olan kişiyi arar o gün bugündür...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder