Mahyalar

Tutturmuşum sevdamı

İmanımın iki şerefesinin arasına

Bir mahya gibi

Simsiyah çöken geceye inat

Yağan yağmura inat

Sönecek sanırsın yandığı yerlerinden

Sandıkça daha çok yanar

Yandıkça görürsün ki;

Usulca süzülen yağmur değil

Matemdir, gecenin kirpiklerinden

Gece ağladıkça ben ağlarım

Gece bitkin düştüğünde ağlamaktan

Saba makamında bir seda duyulur

İç çeker gibi…

Bilirim yeni bir gün kapıyı çalan

Gönülde senli bir güne başlamanın heyecanı

Aklanıp paklanıp sana gelirim

Koşarım belki ama

Ben bir tek sana geldiğimi bilirim, nasılını değil

Tam da mahyaların önündeyim işte.

Yüzümde parıldayan bir nazar

Adını zikrederim

Belki milyon kere ama

Ben bir tek adını bilirim, defasını değil

Böyle başlarım her güne

Yeter ki yansın mahyalar

Bu koca şehri yakar gibi