Kara bir trenin
Penceresinden bakıyorum geceye
Sanki dünya
Cam üzerine çizilmiş gibi
Tüm ağaçlar birbirine karışmış
Keşke diyorum
Bu camı kırmak mümkün olsa
Kolumu pencereden dışarı çıkarıp
Tenimde hissebilsem gecenin serinliğini
İnsanları ve dünyayı
Bir gün bu camı kıracağım
Ve herbir parçasını
Yıldız yapıp geceye
Gökyüzünde seyredeceğim
Dünya belki daha aydınlık olacak
Yeniden kendini bulmak için
Kaç camı indirmeli insan
Daha kaç gece trenine binmeli
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder