Geçmişe Mazi Denmez

Geçmişe mazi denmez; değildir çünkü. Biz geçmişle işimizi bitirdiğimizi düşünsek de onun henüz bitmemiş işleri vardır bizimle. Tüm geleceğimizi geçmiş edene kadar bugünümüzü kovalamak gibi,bıkmadan usanmadan... Tüm hayatımızı yiyip bitirmek gibi...Geçmişe mazi denmez, olsa olsa cani denir.

The Sea Inside

” Eğer kaçamıyorsan ve başkalarına bağımlıysan gülümseyerek ağlamayı öğreniyorsun”

Hiçbir Fikrim Yok

''Tuvalet nerde biliyor musun'' diye sordum gence.
''Hiçbir fikrim yoaaok'' dedi
''Olamaz da zaten bu gidişle'' dedim içimden.
Tabir-i caizse bindik bir alamete gidiyoz kıyamete, sayın okuyucu. O hesap bu bizimkisi de. Gençlerin gerçekten de hiçbir fikri yok gibi. Sürüklendiğimiz bu kıyameti ''Aklından bile geçirme''diklerine eminim. Azınlığı tenzih ediyorum elbette.

Düşünüyorum da şimdi, acaba ''lavabo'' yerine ''tuvalet'' dedim diye mi bilemedi yerini?

Öyle Bakma Sevgili

Öyle bakma yüzüme

Öyle tütsülü

Öyle buğulu

Dumanından göremem gözlerini

Gözlerin senin

Muhbiri sisli gecelerin

Öyle bakma yüzüme

Daha bıyığı terlememiş bir gencim

Ve sana verebileceklerim bellidir

Daha fazlasını isteme

Bir şiir yazarım en fazla

İstersen parmaklarımı da al

Kopart at hepsini

Tutunacağım ne kadar şiir varsa

Öyle bakma yüzüme

Dağlar dizilir önüme

Anlat öyleyse bana

Tahta bacaklı çocukları

Nasıl aşsınlar bu dağları

Öyle bakma yüzüme

Dudak dükme

Adını küs koyup da

Sus pus olma

Camlar kırılır içimde

Canım acır

Canın hiç acımaz mı

Öyle bakma yüzüme

Şimdi ne kadar bulut varsa

Gri bir sicimdir boynumda

Arsızı olurum sağanakların

Öyle arsız ve gürültülü

Bilirsin kendi sesimden korkarım

Öyle bakma yüzüne

Sana sevgimden başka ne verebilirim ki

Baktığımda ağladığım yüzün hakkına

Allah biliyor ya

Senden gayrısını sevmedim sevgili

Ama öyle bakma sevgili

Askere Gitme İhtimali Doğdu

Askere gitme ihtimali doğdu

Bir çocuğun birdenbire büyümesi

Sonra tününe başlama ihtimali

Şiire sonra

Sensiz bir zamanda

Bir başka sevme ihtimali seni

Bir başka kavga

Başka bir acı

Başka bir sabır

Askere gitme ihtimalim doğdu

Seni başka türlü sevme ihtimalim

Ve şahdamarıma düşmesi

Bir bıçak yarasının

Öyle taşımak seni

Nefes aldıkça

Ve gururla

Askere gitme ihtimalim doğdu

İzmir'e, Van'a, Afyon'a

Daha önce hiç gitmediğim diyarlara

Ve oralarda

Günlerden hep sensizlikmiş

Ertesinde soğuk

Yalın kalırmış yürek

Parkamı

Postallarımı

En son da eldivenlerimi bile yaksam da

Ateş hep ayaz rengiymiş

Yalın düşermiş etim

Dirense de tırnağım

Kesilirmiş önü deli kanımızın

Morarırmış hüzün tende

Uçurtmayı Vurmasınlar

Gülsüm ana: kader utansın
Barış: kader kim?
Gülsüm ana: bizi buralara düşüren, üstümüze kilit vuran...
Barış: anahtarlı teyze mi?

Tasvire Şayan Çocukluğum IX: Çiş Kokulu Eldivenler

Çocukken çişim her geldiğinde parmaksız eldivenlerimi çıkartmaya üşenirdim. Bu yüzden her seferinde ıslatırdım eldivenlerimi. Çiş kokardılar illaki. Bu kadar...

Dörtten Sonrasını

Sen eğildiğinde bir çay bardağına

Ben bir çocuk hevesiyle

Kapasam gözlerimi

Elbisenin üstünden sayabilsem keşke

Ensenden beline dökülen benlerini

Bir

İki

Üç

Dört

...
Ve sayamadığım sonrasını

Daha acemiyim

Sen gelene kadar hiç bu kadar benim olmamıştı benim

Sanki hayal ettikçe varolan

Öptükçe çoğalan

Ve sevdikçe güzelleşen

Saymayı öğret bana sevgili
Dörtten sonrasını öğret

Hani Tanrı bile bilmese de sayılarını

Öğret sen

Parmak hesabını

Zamansız Af

Böyle mi olmalı ustam

Ben ki sevmişken senin mahpusluğnu
İnfazına bile gidecekken
Güle oynaya

Ve sırf dünya bir nebze güzelleşsin diye

Senin için suladıysam kanımla

Tel örgülerdeki budak budak hayali gülleri

Bir yandan da acıyı ve sevinci

Aynı kabuklu yemiş bilip
Çitlemeye alışmışken avlunda

 Kalmamışken yani eser o firari ruhtan

Hazırlaman gerekirdi en kuytu yanını

Ve zincir zincir prangalarını

Nerden çıktı şimdi bu zamansız af?

Ben ki çoktan söküp attım

Yastığımın altından

Telefonları ve adresleri

Ne güneşi isterim ne maviyi

Ne de kuşları

Esmese de olur rüzgar

Zaten uçurtmaları da vurmuşlar dışarda bir yerde

Sen yüzümün suskunluğuna bakma

Ne gam vardır ne keder

Kaldı ki huyumdur özgürlük

Nereye gitsem

Göğü giyinirim üstüme

Altında koskoca bir dünya

Bir bahar günü voltaya durmuş gibi

Üç beş adımsa da hayat

Çeyrek adımlarla yürürüm peşinsıra

İkilem

Bir kabuk içinde
Birbirinden ayrılmaz

( : )
Aşk ve acı yüreğimde
İkiz badem içidir.

Lokman Hekimin Sev Dediği

Bu yürek
Seni seveceğini biliyordu herhalde
Bu kafa seni kuracağını seziyordu hanidir
Bire bin veren buğday
Elmadaki mayhoşluk
Hukuki beşer
Çınçınlı hamam
Çizmedeki kedi
Sanki elleriyle koymuşlar gibi
İkimizden bir işmar
Seni sevmemiş olsam , sözlerim yarı yarıya
Gözlerim yarım
Ellerim çolak hüseyin eli
Seni sevmesem , nefes almayı beceremem ki
Bugün günlerden ne ?
Cumartesi
Seni sevdiğim için , Cumartesi elbet
Seni sevdiğim için , bak temmuz ayındayız
Ayşe onbaşı , pir sultan abdal , büsbütün sevdalıyım sana
Bu gemiler nereye gidiyor , seni sevdiğim için
Seni sevdiğimden , suyun akası geliyor
Bacaların tütesi
Nurhayat’ın halleri , seni sevdiğim için güzel
İbrahim’in dilleri
İnsan seni sevince , tutsaklığa kızar tabi
Savaşın adı geçse , cinifrit olur
Ereğli’nin kömürünü düşünür , ne kömür o be
Raman’ı düşünür , Çukurova’yı düşünür
Seni sevdiği için , Haliç’te bir uğultu
Marmara’da bir deniz
Isparta bahçesinde güller
Seni sevdiği için goncalanıyor
Seni sevdiğim için , kilim dokuyor Avşar’da
Yarın sabahlar , seni sevdiğim için icat edildi
Penisilin , halk şiiri , canlı sinema
Mapushaneler , yedi düvel , harbi ispanyol nezlesi
Sultan Hamid , don civani
Ne bilsinler seni sevdiğimi
Başaklanmayan yulafa söylemeli
Cılk yumurtaya
Paslı demire
Kulağını bükmeli kurtlu kirazın
Hoşnut değilllerse bu gidaşattan
Akıl etsinler seni sevdiğimi ,
Yeşille turuncunun kafa barıştırması , bu sevdadan ötürü
Tepemizdeki o göçmez tavan
Sulardaki yakamoz , ortancadaki pembe
Ben seni sevdim diye
Bingöl vilayetinde , kamyondan inince
Tığ gibi bir delikanlıya soruyorum
Siz nerenin bulutlarısınız böyle ?
Biz sizin sevdanızın bulutlarıyız
Bir yıldızlı akşamı varsa Ankara’nın
1953 kışları içinde
Karnı tok , sırtı pekse hısım akrabanın
Konu-komşu , dirlik düzenlik içindeyse
Birbirimizi daha çok sevelim diye
İnsan seni sevince iş-güç sahibi oluyor
Şair oluyor mesela
Meyhaneden cayıyor bir akşamüzeri
Caysın be güzel
Caysın be iyi
Tütünü bırakıyor , tütün neyime zarar
Keseme zarar , ciğerime zara , sevdama zarar
Seni sevince adamın papuçları eskimiyor
Beti-benzi yeni çarktan çıkmış gibi
Seni sevince insan bilgili saygılı gönlü gani şen
Saçları zencefilli
Erkencecik evine dönmek istiyor canı
Hep seni düşün
Hep seni yaşat
Hep seni yıka
Seni doyur üç öğün
Seni bir kanım uyut , sonra uyandır
Lokman hekim , seni sev diyor bana
Seni sevmeseydim , ilkbaharı kodunsa bul gayrı
İstanbul diye bir kent yoktu ki yeryüzünde
Umut diye bir şey yoktu ki , seni sevmeseydim
Hak , hukuk , bereket diye
Eşitlik , kardeşlik , hürriyet diye
Yüreğime sağlık ne iyi ettim..!

Gecenin Dördünde

‘’Gecenin dördünde şiir yazmaktan daha güzel şeyler de vardır’’ dedi.

‘’Ne gibi’’ dedim.

‘’...’’

Sonra ‘’ Tamam, şairsin anladık’’dedi sinirli sinirli.

‘’Anlamıyorsun, şeytanımla bir gözgöze gelsen gerçekten anlardın beni.’’

‘’Senin şeytanın benim’’ dedi.

Bilmese de doğruyu söylüyordu; onun gözlerine yazıyordum o gece...

Körebe Martı

Ben bir martıyım

Denizlerim vardır benim

Limanlarım

Limanlarda ellerim

Havada bir yaprak gibi sallanan

Ve çeşit çeşit yüzlerim

Vedaları çizerler

Vedaları söylerler

Ben bir martıyım

Körebesiyim giden gemilerin

Son palamar da içeri alındığında

Simsiyah bir iskele çekilir gözlerime

Seçemem tek kişinin yüzünü

O mahşeri yalnızlıklarda

Simsiyah olur mavi
İçim üşür, etim üşür

Oyun değildir bu

Gerçekten kör de olabilir bir martı

Anımsadıkça Yakub'u

Denizlere akıtır herbir tuzlu suyunu

Ben bir martıyım

Sen bana /yalnızca
Ve sadece
Kahpe sensizliği sor
Rezil beklemeyi , özlemeyi sor

Tanrıbiliyor ya

Hepsi sular seller gibi

Öyle denizlerim vardır benim
Topraktan çektim elimi eteğimi

Bir Köyüm Vardı Benim

Bir köyüm vardı benim

Portakal ağaçları dikili

Limon çiçekleri hiç solmamış

Ve illa ki gelincikleri...

Bir köyüm vardı benim

Ellerimle bölerek yerdim peyniri

Üzümü salkımından yiyip

Şarabımı da şişesinden içerdim

Öyle sevmek istedim seni de

Ağzından başlayarak sevmeye

Kafayı seninle bulmak istedim

Kendimi bulmak sonra bulutların üstünde

İsayı seçmek uzaklardan

Bir buğday tarlasının ortasında

Ellerinde kankırmızısı gelincikler

Ağzında son yemekten kalma şarabın

Mis gibi kokusu

Öyle almak kokunu devşirme hülyalarda

Sarhoş olmak buram buram

 Ve ağlamak bebekler gibi

Yani

Anadan doğma sevmek seni

Öyle çırılçıplak

Ve yeniden doğmak ellerine

İsterdim

Bir köyüm vardır benim

Adını sen koymak isterdim

Güneşi ol, kavur

Suyu ol,ak isterdim

Seninse şehirlerin vardı bir tek

Oysa benim hiç şehrim olmadı

Dur Dur

Gecem erken dur dur
Gözlerine bakmazsam uzun bakmazsam
Gecem erken inecek bitecek tükenecek gibi de değil
Dur bir sokak daha aydınlık edineyim
Gecem erken

Yağmuru güneşleri haziranı yürüsek
Diyelim saat 24 

Aşk dinler mi cumartesiyi geçmişiz dinler mi
Akşamları alsak samanyolunu alsak 

Aksaray'a götürsek bıraksak
Bir dalı kırdık diyelim şiirden başka nereye konur
Gecem erken inecek dur dur

Hangi gökyüzü ister yasak edilsin bakılmak bakılmak
Dur bir sokak daha aydınlık edineyim
Gecem erken, bitecek tükenecek gibi de değil
İstersen sonu yok diyelim istersen ırak ırak
Gecem erken inecek

Aşk

Sevgilim sabahın erkenini seviyor,
ben geceyi ve esmerliğini onun,
o dorukları seviyor, korkuyor bundan
ben rüzgarla buluşan tepeyi, tuhaflığı,
ona bir yeşil gülümsüyor,
ben, hayatı delice sevdiysem nasıl,
diyorum, seni de öyle.
O kendi boşluğunda oyalanan günlerde
canı sıkılan bir çocuk gibi uyuyor,
ben göğe bakıyorum geceden,
kendi çukurunu bulmuş deniz gibiyim
diyorum, yanında,
o sabahları eğilip öpüyor denizi.

Çıplağın çıplağımda, rüzgarın dağımda olsun,
esmerliğin gecemde, öyle kal.
"Bulutlara bak, gidiyorlar, hızla" diyorsun,
yağmur bir yalıyor yüzümü,
bir duruyor. Sabahları eğilip yüzüme
öpüşün geçiyor bir, bir duruyor aklım.

Su ve rüzgar, dağ ve doruk, sonsuz hepsi,
oysa camdaki sardunya gibi üşür
bana biçtiğin ömür, ölüm geliyor aklıma bir
bir, çıplağın çıplağımda.

Rüzgarın dağımda olsun esmerliğin gecemde
öyle kal, sana sonsuz sarıldığımda

Rumble Fish

“Deli, her şeyi yapabilecek yetenekte olan; ancak yapacak değerde bir şey bulamayandır.”

Suskun

Suskun Sus, kimseler duymasın. Duymasın ölürüm ha. Aydım yarı gecede Yeşil bir yağmur sonra... Yağıyor yeşil. En uzak, o adsız ve kimselersiz, O yitik yıldızda duyuyor musun? Bir Stradivarius inler kendi kendine, Yayı, reçinesi, köprüsü yeşil. Önce bendim diyor ve sonra benim... Ölümsüz, güzel ve çetin. Ezgisidir dolaşan bütün evreni, Bilinen, bilinmeyen ıssızlıkları. Canımı, tüylerimi sarmada şimdi Kendi rüzgarıyla vurgun... Sarıyor yeşil. Rüya, bütün çektiğimiz. Rüya kahrım, rüya zindan. Nasıl da yılları buldu, Bir mısra boyu maceram... Bilmezler nasıl aradık birbirimizi, Bilmezler nasıl sevdik, İki yitik hasret, İki parça can. Çatladı yüreği çakmaktaşının, Ağıyor gök kuşaklarının serinliğinde Çağlardır boğulmuş bir su... Ağıyor yeşil. Yivlerinde yeşil güller fışkırmış, Susmuş bütün namlular... Susmuş dağ, Susmuş deniz. Dünya mışıl-mışıl, Uykular derin, Yılan su getirir yavru serçeye, Kısır kadın, maviş bir kız doğurmuş, Memeleri bereketli ve serin... Sağıyor yeşil. Aydım yarı gecede, Neron, çocuk kitaplarında çirkin bir surat, Ve Sezarsa, bir ad, yıkıntılarda. Ama hançer taşı sanki Koca Kartaca! Hani, kibrit suyu vermişlerdi üstüne Bak nasıl alıyor, yiğit, Binlerce yıl da sonra Alıyor yeşil. Vurur dağın doruğundan Atmacamın çalkara, Yalın gölgesi. Kuş vurmaz, tavşan almaz, Ama aç, azgın Köpek balıklarıydı parçaladığı Bak, Tiber saygılı, suskun. Bak nilüfer dizisi zinciri. Bunlar bukağısı, kolbağlarıdır, Cihanın ilk umudu, ilk sevgilisi, Ve ilk gerillası Spartakus'un. Susuyor yeşil. Sus, kimseler duymasın, Duymasın, ölürüm ha. Aymışam yarı gece, Seni bulmuşam sonra. Seni, kaburgamın altın parçası. Seni, dişlerinde elma kokusu. Bir daha hangi ana doğurur bizi? Ruhum... Mısra çekiyorum, haberin olsun. Çarşılarin en küçük meyhanesi bu, Saçları yüzümde kardeş, çocuksu. Derimizin altında o ölüm namussuzu... Ve Ahmedin işi ilk rasgidiyor. İlktir dost elinin hançersizliği... Ağlıyor yeşil.

The Good Heart

-Ee, bugünlerde nasılsın bakalım?
-Şüpheci, korkak, acılı, endişeli, dikkatsiz, sinirli, korkulu, panik içinde, dehşete kapılmış ve telaşlı... kendimi sözlük gibi hissediyorum.

The Green Mile

'' Yoruldum, patron. Yollarda yağmurdaki bir serçe kadar yalnız olmaktan yoruldum.Yanımda hiç arkadaş olmamasından yoruldum. Nereye gideceğimizi, nereden geldiğimizi söylecek biri yok.En çok da insanların birbirine kötü davranmasından yoruldum... ''

Urfa'da Bir Can

Geldim dedi dost Şemsin sözleriyle;
Sen dışında ne varsa kıyısız denizlere dökerek geldim…
Dilimde dua ile, kefenimi vuslatına çeyiz bilerek geldim… Geldim…
Aşkın demgahında ateşleri ıslatmak için neyim varsa yok bilerek geldim…

Ta uzaklardan geldi dost, peygamberler şehrinden, Urfa'dan. Gelmeyeli, gönlümüzü eylemeyeli uzun olmuştu. Hepsini unutturarak geldi. Cismi değil belki, ama suretiyle geldi dualarda...Erdik yeniden senli benli günlere. Eskilere gittik. Küçüldük. Küçüldükçe Küçüldük. Günümüze döndüğümüzde ise büyüdüğümüzü anladık. Değişmiştik. O da ben de. 

O dedi ki: Yazdıklarını okuyorum da, onlardaki kadim bizim eski kadim mi bilemiyorum artık. Ben de dedim ki: Sen de değiştin, her zaman varolduğunu düşündüğüm o farklı yanını artık sen de kabullenmiş gibisin.

Sonra gitmeliydi ve gitti, yine dualarla, iyi dilekleriyle ve kendi gözünden bir kaç fotoğraf karesiyle...

 

Orta Dünya İlmihali

Masamıza Leyla gelsin ta Ürdün’den ama istesek gelir
Bize ince parmaklarını şaklatarak Nizar Kabbani’den bahseder
İstesek olur böyle şeyler biz ona Türkçe çaylar ısmarlarız
Kuranda peygamberin bile azarlandığı ayetler vardır, onu deriz
Başka şeyler de vardır
Doğuda her yüz kilometrede bir
Zalimle mazlumun değişmesi dengesi
Biz ey dünya yorgunları diyelim çay içmeye başlayalım

Çay içeriz bir halk dengelenir yumruğumuzdaki kuvvetle
Babaların bıyıklarına ilişen siyaset dersi
Annelerin ideolojileri yoktur merhametleri vardır
Ben o merhameti kimsede görmedim kitaptaki Meryem’i saymazsak
En esaslı küfrü orta ikide bir kızdan yedim o bana âşıktı
Yazmaktan başka neye yararsın Allahın belası, demişti

Bir şeye yaradığım hissi evlenirsem bir gün olacak
İmparatorluklar çağından beridir yasak bir sevmektir devlet halk ilişkisi
Gecenin dördünde şiirden daha değerli işler vardır
Biz ey dünya yorgunları diyelim çay içmeye başlarken
Sevgilimizle saatler süren telefon konuşmaları yapalım
Sırrı abinin kızı bize de şiir yazsın
Bu annesiz evleri değiştirelim aniden

Ben bir mektuba başlamışsam gerisini sen getir
Yarım mektupların verdiği esenlikle öperim alnından
Bankalar kapanır, faizler düşer, bir bakarsın iyileşir dünya bundan
Bana mektup yaz, boş bırakma, ihtiyarlamazsam orta dünya bizimdir

Kaplumbağalar da Uçar

Uydu: Hello mister!Hhow are you?

Ahmet: Ne oldu neden doğru dürüst kürtçe konuşmuyorsun? Ne var!

Uydu : Ahmet bugünlerde merhaba bile parayla. Eğer ben selam vermezse kimse cevap vermiyor. Şurdaki çocukları görüyor musun? Onlar kürt olduğunu bilmiyorlar. Seni yabancı zannediyorlar. Amerikalılar geliyor.Birkaç ‘OK’ öğrensen iyi olur. Peki mister mayınlar how much? Mayınlar how much mister? Mayınları bugün kaçtan alacaksın Ahmet?

 

The Kite Runner

''Çocuklar boyama kitabı değildir, onları en sevdiğin renge boyayamazsın!''

------

''Tek bir günah vardır o da hırsızlıktır. Diğer tüm günahlar onun türevleridir.Bir adamı öldürürsen,bir hayat çalarsın. Karısının onun üzerindeki hakkını, çocukların babaları üzerindeki hakkını da. Yalan söylersen birinin doğruluk üzerindeki hakkını çalarsın.Hırsızlıktan daha tiksindirici bir şey yoktur.''

Bir Eflatun Ölüm

kırgınım,
saçılmış bir nar gibiyim

sessiz akan bir ırmağım geceden
git dersen giderim kal dersen kalırım

git dersen
kuşlar da dönmez, güz kuşları
yanıma kiraz hevenkleri alırım

ve seninle yaşadığım
o iyi günleri, kötü günleri bırakırım.

aynı gökyüzü aynı keder
değişen bir şey yok ki gidip yağmurlara durayım.

söylenmemiş sahipsiz bir şarkıyım
belki sararmış eski resimlerde kalırım
belki esmer bir çocuğun dilinde.

bütün derinlikler sığ
sözcüklerin hepsi iğreti

değişen bir şey yok hiç ölüm hariç.
aynı gökyüzü aynı keder.

Bil ki sevgili, EskidenDi Hepsi

Bil ki sevgili

Hiç bir yaprak sevmedi

Baharı ve hüzünlü erguvanlaları

Benim seni sevdiğim kadar

Yoktu tohumlarda bile, o delice iştiha

Benim sana açtığım gibi

Ve bahçemde hiç bir karanfil açmadı kırmızıyı

Senin dudaklarının açtığı gibi

Hiç bir sarmaşık oyunlar oynamadı bir gül dalında

Benim senin beline dolandığım gibi

Hiç bir çiğ tanesi düşmedi yaprağa

Hüznün gözlerine düştüğü gibi

Bil ki sevgili

Hiç bir bebek sevemedi anasının ak sütünü

Benim seni sevdiğim kadar

 

Hiç bir fakir yanaşmadı bir somun ekmeğe

Benim sıcacık koynuna sokulduğum gibi

Hiç bir derviş beklemedi sevgilim

Bir cennet müjdesini

Benim seni beklediğim gibi

Ve hiç bir mum ışığı

Ay ışığına öykünmedi geceleri

Benim seni istediğim kadar

Ne bileyim sevgili

Nasıl anlatayım

Say ki kendini

Geceleyin demli bir çaydın

Cigaraydın, dumanı caba

Bir mahkumun beraatini bekleyişi

Ya da tesbihindeki boncuk taneleri

 Ben de öyle tutunmuşTum sana

Öyle saymışTım hasretini

Cennetimin Sensiz Hali

Bil ki sevgili

Hiç bir deli derviş beklemedi

Bir cennet müjdesini

Benim seni beklediğim gibi

Ve

Ben

Diyorum ki sevgili

Gelsen

Yıkarım mabetlerimi

Redederim ol Tanrının şol cennetini

Cehennem beğenirim kendime cehennemlerden

Ve herşeye rağmen

Mecnunluğuma verseler asiliğimi

Cennete koysalar yeniden
O en güvenilir yere

Zor gelir cennetimin sensiz hali

 Üstümde bir kelebek tedirginliği

Bin kez firar ederim

Değdiğim yer yangın olur

Kanatlarımda aşk yalım yalım

Boktan Bi Muhabbet

Yine güzelleşmişiz, en tenhalardan evime dönüyorum böyle ufak ufak, mahallenin bitirim tozkoparanlarını farkettim. Onlar da beni farketmiş olacak ki, ellerindekileri kafalarına dikip, şöyle başladılar konuşmaya :
-Ah ah, keşke okusaydım ben, kimya mühendisi bile olurdum.

-Bok mu var kimya mühendisi olacak?

-Yok mu abi?

-Yok tabi, hem kalkın ordan, çırçır olacaksınız.

-Merak etme abi, ilacımızı alıp da geldik dediler ellerindekileri tekrar ağızlarına götürürken. ''Bok için'' dedim içimden. İçtiler...

Ben Beklerim

Düşün ki mevsim kıştır

Bıçak kesiğidir şubat

Kuşların yuvaları çoktan dağılmıştır

Düşle ki bir evdesin

Bir pencere kenarındasın

Çoktan sabah olmuştur

Düşle ki kar yağmış geceden

Perdeyi aç

Dışarı bak

Bulacaksın kimliksiz ayak izlerini

Ey üşümüşlüğümün tanrıçası

Diş dişe vuruşlarımın

Titremelerimin

Düşün

Her sabah gün doğmadan önce

Kim hazır olda bekler seni

Bir Damladır Ama

Sen gelirsin diye

Yağmur demledim sevgili

Sen gelirsin diye

Avuçlarımda bir damla
İçinde Nuh'ların boğulduğu

Good Will Hunting

" Sana aşkı sorsam sonelerden alıntı yapacaksın. Ama bir kadının karşısında hiç tamamen savunmasız kalmadın. Sana gözleriyle hükmedecek birini görmedin..."

***
 

''O mükemmel değil. Sen de mükemmel değilsin. Asıl soru birbiriniz için mükemmel olup olmadığınız''

Othello

''Beğendiğiniz bedenlere hayalinizdeki ruhları koyup aşk sanıyorsunuz. İnsanlar göründükleri gibi olmalıdır. Eğer değillerse hiç görünmemelidir.''

Fırtın Memet

Ah Mehmet Abi

Nam-ı diğer Fırtın Memet
Kavganın gözü karası

"Bir daha hangi ana doğurur bizi" demişti ya şair

Söylesene abi

Bir daha hangi ana doğuracak seni

Bu yüzden kaçmalısın abi

Bu yüzden kaçmalısın

Zulanda sakladığın gönlünün kuytusundan

İz bırakmadan

Arkana bakmadan

Fırtına gibi

Gel gör ki

Sanki bıçaklar Bursa işi bu akşam

Benzemezler hiç bir şeye

Bir güzelin elinde

 

 

Gül

Gülün tam ortasında ağlıyorum
Her akşam sokak ortasında öldükçe
Önümü arkamı bilmiyorum
Azaldığını duyup duyup karanlıkta
Beni ayakta tutan gözlerinin

Ellerini alıyorum sabaha kadar seviyorum
Ellerin beyaz tekrar beyaz tekrar beyaz
Ellerinin bu kadar beyaz olmasından korkuyorum
İstasyonda tiren oluyor biraz
Ben bazan istasyonu bulamayan bir adamım

Gülü alıyorum yüzüme sürüyorum
Her nasılsa sokağa düşmüş
Kolumu kanadımı kırıyorum
Bir kan oluyor bir kıyamet bir çalgı
Ve zurnanın ucunda yepyeni bir çingene

Merhum

Günlerden bu gündü 
Saatlerden bu saat 
Anlardan bu an... 
Sen gittin 
Ben bir kez daha ölü doğdum 
Gecenin ellerine
Bir isim bile vermediler bana
Sen gittin 
İsimsiz kaldım
'Aşıktı' diye andılar bu merhumu

Sen gittin
Bulutlar toplandı dört bir yönden
Hava gittikçe karardı 
Bana mahkeme kurmuşlar Tanrı katında 
Hükmümü veriyorlar 
Heyhat!
Ben kendi ellerimle astım kendimi 
Gri bulutlara... 
Kendim yattım musalla taşına 
Sal’am bile okunmadı 
Günahkar saydılar bu merhumu  

Sen gittin

Bir anda koptu fırtına...
Sonrası yağmur 
Bir kez daha ölü doğdum gecenin ellerine 
Ölüm, 

'İyidir' derlerdi oysa yağmurlu bir günde...

Dem'in

Sevgilim...

Bir çay yaptım kendime

Dem tuttum bekleyişlerde

Çayın demindesin

Ne denir ki bu demde

Sevgilim...

Hazır çay da dem’indeyken
Bir sigara yaktım...

Tütünü dumansız...

Lacivert bir gecede.

Bekleyişleri yaktım.

Arayışları ve bulamayışları...

Külünü savurdum rüzgarda.

Yani sevgilim...

 

Ne denir ki,

Tiryakiyim altı üstü
Ne desem inanmazsın

Bari gel de, çayımı tazele...

Acı acı koyulaşmadan

Kibritini de yak

Yokluğunu tutuştur

İçelim tüttüre tüttüre

Hazır çay demindeyken

The Fountain

''Bedenlerimiz ruhlarımızın hapishanesidir ve ancak ölünce gerçekten özgür olacağız.''

Yılgın Bir Tamlama

Ben ki

‘Bu şair’den daha yılgın bir tamlama bilmem

Oysa şimdi sen beni öpsen

Beli doğrulacak gibi

Rumeli'de sevi ırgatlarının

Düşleri hep yeşile dönük

Islık çalarlar dönüm dönüm

Güzelleşecek belki o zaman

Aşşaa ve yokarı maalle

Rakının da tadı gelecek

Ağzımızın tadı da

Keyifleneceğiz

Portakallar ellerimizde kızaracak

Soyup yiyeceğiz

Sarı sarı
Sulu sulu

Sanki Tuna bir oğlan çocuğu

Bakacak mavi mavi

Senin gözlerinden

Şimdi sen beni öpsen

Rumeli de, sanki bir kız çocuğu

Tutacak gibi ellerimden

Kavuniçi kavuniçi

Öyle ki, ya bu eller öpülecek

Ya da ölünecek

Öpsen sevgilim

Kansan ağzıma gürül gürül

Kansa toprak

Sıyrılsa yeşil bir sevi

Yayla Çiçeği

Ah dağ çiçeğim

Yayla kızım

Yağmura hasretini bildim de geldim

‘’Kalktım’’ de

Hadi kalk

Bak, bahar da geçecek

Zorba The Greek

''Yediğim ekmeğin üzerine yemin ederim ki..Yaşlandıkça bunu bile sormayacağım : İyi veya kötü, farkı nedir? ''

Şiir Yoksa

Ne zaman şairin uykusunu bölse bir güzel

Elbet bir şiir emzirir şairi memesiyle

Bir ananın duası gibi yürür

Bölük pörçük gecenin üstüne

Şiirdir bu...

Şiir yoksa, duvarlar da ağlamaklı!

Şairler de...

Şairin Bir Günü

Ben ki yorgun bir kavgayım

Rumeli'nin küçük bir kasabasında

Fazla uzağa gidemem

Sevdiğim kadın gibidir Rumeli

Sevdasını taşırım cebimde

Evimden işime,

İşimden meyhaneye

Birkaç birayla mutluluğa yığınak yaparım

Ve sadece aşkla dönerim evime

Zemin katıdır yüreğim

Ben orda kalırım

Kireç yüzlü duvarlarım özenmez başka renklere

Yine de Rumeli kokar odalarım

Perdelerim efil efil

Hele ki akşam üstleri

Ve her sabah

Sokaklar taranmaya başladığında süpürge uçlarında

Umutlarım her zamanki gibi tazedir

Ve sadece aşkla giderim

Evimden işime

Elimde bir sigara

Aynı güzeli düşlerim Cemal Süreya ile birlikte

                                                İşçi tulumlu kardeşime...

Yine de

Gittin

Bir vapura bindin mesela

Sabırla izlerken martıları

Gözlerini kaçırdın benden ayaküstü

Ya gölgeni?

Gittin

Sesini kimselerin bilmediği bir şehre

Sessizliğine kattım o şehri

Gittin

Düşlerinde suladığın sohbetlere say beni

Ve daha çok zamanımız var diye

Yazamadığımız şiirlere

Doğduramadığımız güneşe

Merhametine sığındığımız katran geceye

Gittin

Şiir kalmadı

Döküldü ceplerimden, ağlamaklı

Tanrı bile yanıldı

Girdiğim hiç bir sokağa yağmadı yağmur

Gittin

Sözcükler denendi yine de

Sevgi de

Biyografi

 

Paşabahçede doğmuşum
sayı bilmişim sünnet olmuşum
koynumda pabuçlarım
uyanık uykular uyumuşum arife geceleri
kamalı bekir çamur ahmet bir de süleyman
ayak yapıp çift kaleler kurmuşum
cigaraya başlamış
tertemiz yataklarda pis rüyalar görmüşüm
tepelerde uçurtma
sokakta şarkı
karakollarda sabah
ekmek karnesi çay fişi
ihtilaller görmüşüm
kah kafa vurmuşum taşlara
kah can evimden vurulmuş
hanumanlar yıkmışım

üçüncü selim mustafa çavuş ve baküs
erik narı çiçek açmış şarkılar
yitik baharlarında gönlümün
ve kıpkırmızı bir granada akşamı
ispanya'da şatolar kurmuşum
oklar üşüştürüp gemiler batırmışım karadeniz'de
sancaktepe hadımköy'de nöbetlere kalmışım
daracık daracık sokaklara girmişim
ya dostlar tutup sofralar vermişim
ya ev bark kurup anasını satmışım
avarelik mavarelik etmişim
en sonunda oyuncu olmuşum olabildiğimce

Şair İşçidir

Bağırırlar şaire:
"Bir de torna tezgâhı başında göreydik seni.
Şiir de ne? Boş iş.
Çalışmak, harcınız değil demek ki..."
Doğrusu bizler için de en yüce değerdir çalışmak.
Ve kendimi bir fabrika saymaktayım ben de.
Ve eğer bacam yoksa
İşim daha zor demektir bu.
Bilirim hoşlanmazsınız boş lâftan
kütük yontarsınız kan ter içinde,
Fakat bizim işimiz farklı mı sanırsınız bundan:
Kütükten kafaları yontarız biz de.
Ve hiç kuşkusuz saygıdeğer bir iştir 

balık avlamak çekip çıkarmak ağı.
Ve doyum olmaz tadına balıkla doluysa hele.
Fakat daha da saygıdeğerdir şairin işi
balık değil, canlı insan yakalamadayız çünkü.
Ve doğrusu işlerin en zorlusu
yanıp kavrularak demir ocağının ağzında
su vermektir kızgın demire.
Fakat kim aylak olduğumuzu söyleyerek sitem edebilir bize;
Beyinleri perdahlıyorsak eğer dilimizin eğesiyle...
Kim daha üstün, şair mi?
Yoksa insanlara pratik yarar sağlayan teknisyen mi?
İkisi de.
Yürek de bir motordur çünkü
ve ruh, onun çalıştırıcısı.
Eşitiz bizler, şairler ve teknisyenler.
Vücut ve ruh emekçileriyiz aynı kavganın içinde
Ve ancak ortak emeğimizle bezeriz evreni
marşlarımızı gümbürdeterek
Haydi! 

Laf fırtınalarından ayıralım kendimizi bir dalgakıranla.
İş başına!
Canlı ve yepyeni bir çalışmadır bu.
Ve ağzıkalabalık söylevci takımı değirmene yollansın dosdoğru!
Unculuğa!
Değirmen taşı döndürmeye laf suyuyla!

Spring, Summer, Fall, Winter... and Spring

“Bazen sevdiğimiz şeylerin gitmesine izin vermek zorunda kalırız, 

çünkü senin sevdiğini başkaları da sevecektir!”

Üzülme! Dert Etme Can!

Üzülme!
Dert etme can!
Görebiliyorsan, dokunabiliyorsan, nefes alabiliyorsan, yürüyebiliyorsan
Ne mutlu sana!

Elinde olmayanları söyleme bana

Elinde olanlardan bahset can
Üzülme!
Geceler hep kimsesiz mi geçecek?
Gidenler dönmeyecek mi?
Yitirdiğin her ne ise; bir bakarsın yağmurlu bir gecede
Veya bir bahar sabahında karşına çıkmış
Bil ki! Güzellikler de var bu hayatta
Gel Git’lerin olmadığı bir hayat düşünebilir misin?

Hüzün olgunlaştırır

Kaybetmek sabrı öğretir

Duvaktaki Gözyaşları

Arefe günündeyiz. Ben yeni yeni uykudan kalkmış ve bilgisayarımı açmıştım ki, annemin sesi duyuldu yatak odasından:

‘’gel gel.’’

Eger ’’gel bi’’ deseydi ya da ‘’gelsene azcık’’ deseydi yerimden kalkmayabilirdim çünkü bilirdim ki bir iş buyuracak. Tüller geçirelecek, ya da ocaktaki yemeği karıştırmamı isteyecek. Ama ‘’gel gel’’ demişti. Bu demekti ki merak edilecek birşeyler var. Ya bir arkadaşının kızını anlatacak ballandıra ballandıra ya da kendince önemli bir dedikoduyu benimle paylaşacak. Kız kardeşim evlenip gittiğinden beri bu misyonu bana yüklemişti. Şimdilik bir şikayetim yok. Yapacak daha kıymetli şeylerim de yok zaten bugunlerde.

İşte bu yüzden hiç şikayet etmeden yerimden kalktım. Odasına gittim. Baktım ki çeyizini açmış havalandırıyor. İşte o zaman anladım ki eskiye döneceğiz bugün. Annem bana daha önce defalarca bahsetmişti çocukluğundan gençliğinden ve evliliğinin o zor yıllarından. Ama bugun somut örnekle gelmişti.

Elinde yeşil bir kumaş parçası tutuyordu. O günden önce sorsanız şu erkek halime’’ bu nedir’’ diye, bir cevap veremeyebilirdim. Baktım annem susuyordu bu sefer ben sordum:

‘’Ne ki bu?’’

‘’Bu benim duvağım’’

‘’Böyle duvak mı olur anne?’’

‘’O zamanlar böyleydi. Kız evden çıkarken böyle takınırlardı’’ dedi aynı zamanda başını bu duvakla tekrardan örterek. Onu izliyordum dikkatli dikkatli.Sonra duvağı başından alırken lekeleri gösterdi;

‘’Bak bunlar da gözyaşlarım’’

‘'Anne onlar siyah leke ama’’

‘’Rimel onlar’’

‘’Hımm’’ diyebildiysem de sadece, bu tıkandığımdandır.

-Sakladım işte, ben ölünce anarsınız beni. Annemin duvağıydı işte bu diye’’

‘’Nerden çıktı ki şimdi anne’’

Gerçekten nerden çıkmıştı ki şimdi bu ölüm lafı. Oda birden soğudu sanki. Bir kez daha tıkandım. Neyseki duvağını katlayıp yerine koydu. Sonra çeyizinden parçalar gösterdi. Kanaviçe nedir ilk o gün öğrendim. Allısı morlusu bir sürü kanaviçe vardı. Hepsinin de ilginç ilginç isimleri vardı: tren yolu, saray süpürgesi , gelincik, anıtkabir, kartopu ve niceleri...

‘’Çok çeyiz getirdim ben babana gelirken.hepsini de gündeliğe giderek yaptım.dedenizden isteyemezdim ki’’

‘’Valla ha marifetli kadınsın anne’’ dedim. Annem gerçekten marifetli bir kadındı. Birkez daha gurur duydum annemle.

‘’Anne şimdi bu tarz eski şeylere çok tamah ediyolar, bunların çok alıcısı olur’’ dedim ama o anın hassasiyetine uygun cümleler olmadığını anladım hemen:

‘’Evet hakketten öyle’’

‘’Ama bunlar satılmaz ki, bunlar çok kıymetli’’ dedim. Gerçekten de öyleydi.

‘’Evet nasıl satılsın bunlar’’ dedi sanki biraz da rahatlamıştı.

Sonra yastıkbaşlarını, çetikleri, örme çorapları, yazmaları, iğne oyalarını, yatak örtülerini, masa ötrülerini, dantelleri gösterdi. Hepsi el emeği göz nuruydu. Herşeyden iki parça vardı:

‘’Yarısı abine, yarısı sana; gelinler istediklerini, beğendiklerini alsınlar, kardeşine zaten verdim’’ dedi sanki vasiyet edermişçesine. Birkez daha tıkandım. Sesimi biraz yükselterek;

‘’Anne şimdi kız anneleri bile bu kadar çeyiz yapmıyor, ne gerek var ki’’

‘’Olsun’’ dedi

Sonra sandıktan çıkardıklarını tamamen yerine koyana kadar yanında bekledim ve onu izledim yüreğim burkula burkula.