Sabah Oldu ve Ben Büyüdüm

Kapını üçüncü kez çaldığımda

Ancak öpebildim seni

Çoktandır hüzün biriktirmişti bu dudaklar

Ve yolunu ezberleyen adımlarım

Uzak şehirlerden gelen martılar gibi öpüştük

Yorgun fakat dil dile minik minik

Belki büyümüş olurum diyordum içimden

Martılar evlerine döndüğünde

Belki büyürüm diyordum

Belki de uslanırım, kim bilir

Sol elim beline dolandığında

Bıraktın kendini bile bile geriye

İşte o vakit kuzey batıya

Güney doğuya yanaştı

Dünya dümdüzdü artık

Dünya sıcacık bir yatak olmalı diye düşümdüm

Milyonlarca kızın hep birlikte ısıttığı
Tanrı bile bilmiyor sayılarını

Bir ara sağ elim göğsündeydi

Gözünden iki yaş düştü, saydım

Nasıl da benziyordun yağmurlu akşamlara

Uçurumlar yontuldu sanki o gece

Ayakları suya uzandı çocukların en sıcak öğle vakitlerinde

Sevmelerin kıyılarında dolaştı kanlı seslerimiz

Sustu kaldı şehir

Yırtarken sessizliği çığlığın

-ki bir ebrulinin titrek çalgısıdır-

Kuşların mırıltıları bıraktı kendini tenhaya

Sustu kaldı dünya
 Sabah oldu ve ben büyüdüm