Bir Eflatun Ölüm

kırgınım,
saçılmış bir nar gibiyim

sessiz akan bir ırmağım geceden
git dersen giderim kal dersen kalırım

git dersen
kuşlar da dönmez, güz kuşları
yanıma kiraz hevenkleri alırım

ve seninle yaşadığım
o iyi günleri, kötü günleri bırakırım.

aynı gökyüzü aynı keder
değişen bir şey yok ki gidip yağmurlara durayım.

söylenmemiş sahipsiz bir şarkıyım
belki sararmış eski resimlerde kalırım
belki esmer bir çocuğun dilinde.

bütün derinlikler sığ
sözcüklerin hepsi iğreti

değişen bir şey yok hiç ölüm hariç.
aynı gökyüzü aynı keder.