Postal

Zamanın sırtında bir gece

Sokaklarda bir çift postal
Aşkı yeniden yazıyor ince ince

Ürküyor Ankara, korkuyor,

Bilmediği her şeyden korktuğu gibi

Ve sokaklara çıkıyor

Sesinin yabancısı her kişi

Perdeler aralanıyor bir bir

Göz süzüyor yabancısına şehrin ışıkları

Yediğim küfürler cabası

 Sen bilmezsin bunları

Bir uyku almıştır çoktan seni

Ankara’yı da çamur gibi bir yağmur

Bir çift postal batıyor çamura,

Debelendikçe daha da batıyor

Ve mezar oluyor sokaklar aşka

En baştan,ve daha başlamadan

Ve gün olur, 

Uyanırsın Yağmursuz günlere…