Gözlerimi kapıyorum
Ve sayıyorum O’na kadar
‘’O’’ deyince
Gözlerimi açıyorum,
Gerçeği çağırırken
Tekrar rüyada buluyorum
kendimi
Karşımda Ayten
Görüyorum onu içime ışırken
Ayten ’in teninde bir ay
Çıplak şimdi bulutların gizlemediği
teni
Beyaz, ışıltılı
Tenimle örterken her biz huzmesini
Sanki küçük bir kız
çocuğu
Duyumsuyorum o dingin ve
beyaz gücü
Ayten diyor ki
‘’Adım ayın on dördü
Sakın düş sanma gördüğünü’’
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder